Po tym dość długim wstępie mogę przejść do przedstawienia głównej definicji, której dotyczy niniejszy wpis. Ustawodawca nie uregulował wprost tego, czym jest nieautoryzowana transakcja płatnicza. Wyjaśnił jednak, że autoryzowana transakcja płatnicza to taka, na którą płatnik wyraził zgodę. W większości przypadków wyrażenie zgody musi nastąpić po wcześniejszym uwierzytelnieniu. Zatem zgodnie z ustawą o usługach płatniczych nieautoryzowana transakcja to taka, na którą płatnik nie wyraził zgody.
Oczywiście taka lapidarna definicja to trochę za mało, żeby naprawdę zrozumieć, o co chodzi. Pomocne w tym zakresie może być nie tylko bolesne zetknięcie z rzeczywistością, kiedy ktoś już dokona na Państwa koszt nieautoryzowanej transakcji. Wytyczne Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EBA) są w tym zakresie bardziej precyzyjne, bo podają przykłady nieautoryzowanych transakcji. Zaliczają się do nich transakcje zainicjowane w wyniku kradzieży, utraty, manipulacji czy użycia przymusu, a także błędu, co do odbiorcy (znaczenie ma tutaj jednak dobra wiara oraz należyta staranność płatnika)