Michał Wiśniewski
autor
Uprawa konopi innej niż włóknista, znanej również jako marihuana, stała się tematem kontrowersji i debaty na całym świecie. W polskim porządku prawnym temat ten jest rygorystycznie uregulowany, zarówno przez krajowe, jak i międzynarodowe przepisy.
Niniejszy artykuł skupiony będzie na omówieniu aktualnego stanu prawnego dotyczącego hodowli marihuany w Polsce, grożących sankcji karnych oraz roli, jaką pełni obrońca w postępowaniu przygotowawczym i procesie sądowym.
Polskie prawo dotyczące uprawy konopi innej niż włóknista
W Polsce marihuana jest środkiem odurzającym, którego posiadanie (poza wyjątkami wskazanymi w ustawie) jest objęte surowym zakazem. Zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, nielegalne jest nie tylko posiadanie, ale także uprawa, produkcja i obrót zielem konopi innej niż włókniste Wyjątkiem są sytuacje, gdy konopie są uprawiane na potrzeby nauki, badań czy też na podstawie specjalnego zezwolenia Ministerstwa Zdrowia.
Nieprzestrzeganie wyżej wymienionego zakazu jest zagrożone pozbawienia wolności do lat 3, a jeżeli uprawa zostanie sklasyfikowana jako mogąca dostarczyć suszu w znacznej ilości wymiar kary oscyluje od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. [o definicji pojęcia „znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych można przeczytać we jednym z wcześniejszych artykułów:
Rola obrońcy w procesie
W sprawach związanych z nielegalną uprawą konopi innych niż włókniste, obrońca odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu sprawiedliwego procesu. Do jego zadań należą reprezentowanie interesów podejrzanego bądź oskarżonego i trzymanie pieczy nad przestrzeganiem jego praw w toku postępowania przygotowawczego oraz sądowego.
Obrońca ma obowiązek analizować zebrany przez organy ścigania materiał dowodowy. Może to obejmować badanie sposobu, w jaki dowody zostały zebrane oraz ich wiarygodności. Doświadczony obrońca doskonale wie na jakie kwestie należy zwrócić szczególną uwagę, co często może mieć decydujący wpływ dla przebiegi i treści rozstrzygnięcia kończącego postępowanie.
Najbardziej obrazowym argumentem przemawiającym za powyższą tezą jest niedokładność przeprowadzanych przez techników badań, a co za tym idzie nierzetelność wysnutych wniosków np. co do masy ziela konopi dającego się wyprodukować
z zabezpieczonych w toku przeszukania roślin. W przypadku zabezpieczenia nielegalnej plantacji marihuany szczególnie istotne jest zwrócenie uwagi na metodę obróbki rośliny poprzedzającą jej badanie.
Chociażby niewłaściwe wysuszenie konopi spowoduje zawyżoną ilość uzyskanego suszu, co może mieć wpływ na ciężar zarzutów. Tak jak zostało to wyżej wskazane odpowiedzialność tego kto posiada rośliny, z których można wyprodukować większą ilość marihuany najczęściej jest surowsza od odpowiedzialności tego, kto posiada ich mniej. W oparciu o ww. analizę obrońca opracowuje strategię obrony. Są to argumenty mające na celu wykazanie niewinności oskarżonego bądź złagodzenie wymiaru kary.
Podsumowując uprawa konopi indyjskiej w polskim porządku prawnym jest surowo zabroniona i grożą za nią poważne konsekwencje z karą pozbawienia wolności włącznie, dlatego też udział obrońcy może być niezbędny od najwcześniejszych etapów postępowania przygotowawczego do czasu jego prawomocnego zakończenia.
W sytuacji zatrzymania przez służby lub w razie postawienia zarzutów odnoszących się do uprawy konopi innych niż włókniste nieodzowne jest uzyskanie pomocy obrońcy, doświadczonego w sprawach narkotykowych.
